Kylie schittert op Melt!

Waarom zingt Kylie Minogue niet bij Von Spar? Idiote vraag? Ja en nee. De hoogtepunten van de zaterdagavond bij Melt! staan tegelijkertijd geprogrammeerd. Breng ze samen op één podium en het probleem is opgelost.

Muzikaal lijken Von Spar en Kylie Minogue niet veel met elkaar gemeen te hebben. Niets is minder waar. Von Spar klinkt sinds ‘Streetlife’, dat eerder dit jaar verscheen, meer pop dan ooit. Het Keulse gezelschap laveert er knap tussen discopop, vroege house en krautrock. In de Intro-tent op Melt! neemt de Hamburgse zangeres en producer Ada de vocalen voor haar rekening. Doet ze prima. En ja, haar hoge beetje geknepen stem lijkt toch best veel op die van Kylie Minogue. Natuurlijk, Ada – die ook op ‘Streetlife’ is te horen – hoort gewoon met Von Spar op het podium. Maar wat als… Enfin, Von Spar is te gek. Een paar honderd meter verderop geeft Minogue echter dé show van deze achttiende editie van Melt!. Vanaf de eerste noot krijgt zij de bebaarde hipsters aan het dansen. Terecht. Haar popliedjes passen perfect bij Melt!
De afgelopen jaren is het Melt! festival flink gegroeid. Toch heeft de organisatie geen misbruik gemaakt van de Europese festivalgroei. De limiet op het aantal bezoekers staat op 20.000 terwijl het festivalterrein zeker de helft meer zou kunnen herbergen. Er zijn vaste toiletten en dit jaar wordt er niet moeilijk gedaan met bonnen. Iedere bezoeker krijgt een rfid-chip waarmee wordt betaald. Werkt uitstekend én de prijzen staan gewoon in euro’s vermeld in plaats van bonnen. Zouden alle festivals moeten doen. Evenals het uitdelen van gratis water bij hitte en ponchos bij fikse regen. Het terrein maakt Melt!, samen met de uitstekende programmering, echter vooral tot een zeer aangenaam zomerfestival. Ferropolis – gelegen op een half uur van Leipzig en een dik uur van Berlijn – is een in onbruik geraakte bruinsteengroeve die tegenwoordig dienst doet als attractiepark. De grote, imposante graafmachines die ooit de bruinkool van de bodem schraapten zijn nu stille wachters die toezicht houden op de duizenden dansende mensen. Ze geven de ‘ijzeren stad’ een macabere én futuristische aanblik. Magische momenten zijn het gevolg. Vrijdagnacht speelt Autechre op het door het Berlijnse Modeselektor gecureerde Desperados-podium dat op het strand aan de rand van het Gremmin-meer staat. Het is stikdonder, óók op het podium. Links gaapt het water als een gigantisch gat, rechts zorgt een grafmachine zo groot als een flatgebouw ervoor dat de elektronische klanken van het Britse duo nog meer impact hebben.
De Desperados Melt! Selektor stage, zoals het podium volluit heet, doet z’n naam eer aan als interessantste plek van het festival. Clark, The Orb, Funkstörung en The Bug excelleren er. Zekerheidjes die de verwachtingen waar maken. De verrassingen zijn dit jaar te vinden op de overdekte Gemini-stage en het eerder genoemd Intro-podium. Dat laatste wordt geprogrammeerd door het Duitse popblad Intro dat al net zolang meedraait als Gonzo (circus). Het Berlijnse trio Tüsn zit ergens tussen Depeche Mode en indierock uit de vroege jaren 1990 in. Talent Raury uit Atlanta, Georgia, maakt een aanstekelijke mix van folk, hiphop, funk, dance en rock. Zijn optreden, mét volledige band, leunt zwaar op het materiaal op debuutalbum ‘Indigo Child’ dat eind vorig jaar verscheen. Raury zelf is een entertainer pur sang. Op het podium beweegt hij zich als een jonge Prince. Zijn introducties zijn doorspekt met politiek. In de gaten houden. Dat geldt allang niet meer voor Tocotronic. De veteranen van de Duitstalige indierock krijgen de tent zonder moeite plat met nummers van hun recent verschenen ‘Das Rote Album’ én klassieker als ‘Hi Freaks’ dat woord voor woord wordt meegezongen door het publiek.

Op de Gemini-stage, na het hoofdpodium het grootste, doet Tiefschwarz hetzelfde. Het Berlijnse duo mag zich inmiddels onder de veteranen scharen. Het zojuist verschenen album ‘Left’ staat vol prachtige, gitzwarte technopop. Aangevuld met zanger/producer Khan en oogstrelende visuals pakt Tiefschwarz iedereen in én laat het duo de acts op de Big Wheel Stage horen hoe dat eigenlijk doet, een goede techno-set opbouwen. Ach, het blijft lastig om het publiek bij het dancepodium blij te maken. En dus kiezen niet alleen Marcel Dettmann, Chris Liebing en XXXY, maar ook Scuba, Audion en Lawrence voor de gemakkelijke weg. Één geluk: de grote groepen Hollanders – te herkennen aan verkleedpartijen, opblaasbeesten en veel geschreeuw – zijn dit jaar minder aanwezig op Melt!. Toch blijft de Big Wheel Stage het meeste weghebben van een festival binnen een festival. Voor spannende dance is het beter toeven bij de Gemini-stage. Met name Damian Lazarus & The Ancient Moons en Formation gooien er op zondag hoge ogen. Het Londense Formation klinkt alsof Happy Mondays en LCD Soundsystem samen op het podium staan. De vorig jaar verschenen ‘White Label’-EP is inmiddels een collectors item. Het duo heeft inmiddels een te gekke liveband om zich heen verzameld. Damian Lazarus’ liveproject met The Ancient Moons, met wie hij eerder debuutalbum ‘Message From The Other Side’ uitbracht, husselt het uiterlijk van Sun Ra en de muzikale esthetiek van Detroit techno door elkaar. Prachtige visuals en Lazarus die als een techno-sjamaan over het podium banjert, zorgen voor een te gekke show.
De keuze om in te springen op de indiepop-hype pakt echter minder goed uit. Het Britse elektronica trio Years & Years bakt er helemaal niets van. Niet alleen de liedjes zijn bijzonder matig, ook de uitvoering is belabberd. Eerder bewees het eveneens Britse La Roux overigens dat het maken van retropop samen kan gaan met goede liedjes en een uitstekende liveshow. Al geldt ook hier: alles behalve origineel. Django Djan go, Jamie T en Alt-J vertegenwoordigen een generatie popbands die de tand des tijds niet gaan doorstaan. Daarvoor is hun repertoire te eenzijdig, gedateerd en spanningsloos. De grootste misser is echter Giorgio Moroder die zorgt voor plaatsvervangende schaamte. Zó plat en humorloos heeft een liveshow zelden geklonken. De voormalig disco-held drukt alleen op wat knopjes, steekt z’n handjes houterig in de lucht en brult af en toe een rare kreet in de microfoon. Gelukkig is daar Kylie die wel snapt hoe goede discopop gebracht dient te worden. Met een prachtige show en dito muziek pakt zij het Melt!-publiek in. Nieuwe nummers als ‘I Was Gonna Cancel’ en ‘Sexy Love’ worden net zo hard meegezongen als oudjes ‘In My Arms’ en ‘Can’t Get You Out of My Head’. Kylie kletst ondertussen honderduit met het publiek, óók in het Duits. Als de eerste tonen van slowtechnopop-hit ‘Slow’ klinken, vallen alle stukjes op hun plaats: dit is de magie waar Melt! patent op lijkt te hebben. Wanneer de Australische afsluit met ‘All The Lovers’ en illustraties van zoenende stelletjes in alle soorten en maten over het scherm flitsen is één ding duidelijk: veel meer dan Madonna of Lady Gaga past Minogue bij een kwalitatief popfestival als Melt! waar vorm en inhoud samenvallen. Zal Melt! veel moeite kosten om volgend jaar net zo’n uitstekende headliner te vinden.

Gezien: 17 t/m 19 juni 2015, Melt!, Ferropolis.
Tekst: Theo Ploeg
Foto’s: Anne Vlaanderen

tekst:
Theo Ploeg
beeld:
Melt-02-Khan-Thiefschwarz1
geplaatst:
wo 22 jul 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!