Live At La Resistenza

Stevig gepeperde jazz is een uitstekend tijdverdrijf. Daar houden zowel het trio Jukwaa als Dikeman/Parker/Drake zich mee bezig. Beide groepen scheppen groot plezier in woeste geïmproviseerde uitspattingen, waarbij ze zichzelf en hun instrumenten opjagen tot aan de grenzen van het mogelijke en draaglijke. Het Gentse trio Jukwaa heeft zich op ‘Harbinger Of Imminent Ruin’€™ uitgebreid met saxofonist Otto Kokke en gitarist Jonas Van den Bossche. Pianist Thijs Troch stelt zich wat bescheiden op, geeft de twee gasten alle gelegenheid om zich te buiten te gaan in knarsetandende gitaarsolo’s en woest gorgelende saxpartijen. Drummer Bert Minnaert daarentegen slaat er niets en niemand ontziend op los. Hij levert genoeg energie om het vijfmanschap de stratosfeer in te schoppen. Nils Vermeulen (hier Sigfried Burroughs geheten) zaagt en schuurt aan zijn contrabas alsof hij in een werkplaats verwoed een beeld moet zien te kappen voor de duivel zijn ziel opeist. En net als je denkt dat Troch wel erg ver verstopt zit, springt hij tevoorschijn en jast hij over de toetsen van zijn piano met een verbetenheid die doet vermoeden dat hij ergens een zeer zuur appeltje mee te schillen heeft. Saxofonist John Dikeman heeft duidelijk zijn wortels in de Verenigde Staten liggen, en wel in een gebied dat rechtstreeks aangesloten is op de krachtbronnen die als muzikale geisers uit de bodem omhoog spuiten. In zijn spel doet hij denken aan een stand-up comedian die zich van spitsvondigheid naar spitsvondigheid rept terwijl hij koortsachtig bouwt aan een verhaal met een omvangrijke spanningsboog, waarvan hij het einde niet kan zien. Op ‘Live At La Resistenza’€™ laat hij zich begeleiden door bassist William Parker en drummer Hamid Drake, die samen met hem de constructie onvermoeibaar verder en verder optrekken in ononderbroken gedachtenstromen. Komend uit die geestelijke krachtbron is dit muzikaal krachtvoer. Je ziet Dikeman op en neer buigen in de golven die hij uit zijn sax (bij voorkeur de gruizig grommende tenor) blaast, terwijl hij zijn ogen sluit om te voorkomen dat ze door overdruk uit hun kassen puilen.

tekst:
René van Peer
beeld:
DikemanParkerDrake_LiveatLaResistenza
geplaatst:
di 16 feb 2016

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!