Bij het horen van de naam van het Duitse duo Tiefschwarz moet men allicht denken aan duistere industrial. Niets is minder waar, want de broeders Basti en Ali Schwarz maken al sinds 1997 een over het algemeen erg fijne vorm van house met techno-invloeden. Wat ons betreft waren ze op hun hoogtepunt zo rond 2006, het jaar waarin we een sterke liveset van hen hebben gezien op het Hongaarse Sziget Festival. Dat was de tijd dat techno en elektro hun house net dat beetje meer diepgang en punch gaf, voordat ze zich op het gladdere pad van de techhouse begaven van de afgelopen jaren. Nu is daar hun zesde lp, ‘Left’, welke ons enigszins verbaasd achter laat na de eerste luisterbeurt. We zijn voornamelijk confuus wat betreft het tijdperk waarin we leven, omdat de muziek ons tien jaar terug brengt, naar de tijd van de minimalistische en vrolijke elektrohouse van een Tiga en Booka Shade. Paradoxaal genoeg klonk Tiefschwarz juist wat steviger in die tijd, maar daar is op ‘Left’ weinig meer van te merken. De helft van de plaat bestaat uit samenwerkingen met Khan, Mama en Emily Karpel en dit deel met vocalen beklijft niet heel erg. De tracks waarop de broers zelf al het werk doen zijn iets pakkender, zoals het Ellen Allien-achtige âMorgen Abendâ en afsluiter âLaid Blackâ, dat qua naam de muziek op deze plaat perfect samenvat. Ogenschijnlijk duister, maar eigenlijk heel erg lichtvoetig. Tiefschwarz anno 2014 is op zijn beste momenten muziek voor in de ochtend op een festival als Fusion na een nacht doorgezakt te hebben, of fijne achtergrondmuziek voor tijdens een after in een zonnig park. Op de mindere momenten neigt Tiefschwarz echter, ik durf het bijna niet te zeggen, hier en daar een beetje naar Bloemendaalmuziekâ¦
