Na de officiële terminus van het Zweedse Cold Meat Industry in februari van vorig jaar zwermden heel wat oude getrouwen zoals Raison D’être en In Slaughter Natives uit naar alle mogelijke windstreken. Sommigen daarvan doken op bij Raubbau, zoals Megaptera en Deutsch Nepal. Die krijgen nu het gezelschap van nog een oude CMI-act: Coph Nia. Na zeven jaar complete afwezigheid bracht Mikael Aldén vorig jaar het voorafje ‘A Prelude To Lashtal Lace’ op 12inch uit. Die krijgt nu een vervolg met een nieuw album. Wie Coph Nia zegt, zegt neo-klassiek, dark ambient, martial industrial en apocalyptische folk. En zegt ook eigenzinnige en verrassende covers. In het verleden kregen onder meer Bauhaus (‘Stigmata Martyr’), Front 242 (‘Religion’) en The Rolling Stones (‘Sympathy For The Devil’) een behandeling; op de 12inch werd ‘In A Lonely Place’ van Joy Division onder handen genomen. Op ‘Lashtal Lace’ ten slotte is ‘Homo Sapien’ van Pete Shelley aan de beurt. Maar er zijn ook dingen (grondig) veranderd. Meer dan ooit trekt Aldéns stem alle aandacht naar zich toe en probeert hij zich te tonen als songschrijver. ‘Lashtal Lace’ is, wat dat betreft, niet over de ganse lijn geslaagd, maar degelijk is het allemaal wel. Na deel een volgt uiteraard een tweede volume. Ook ditmaal grijpt Hymen terug naar drie 12inches die Orphx uitbracht op het Sonic Groove label van Adam X: ‘Hunger Knows No Law’ uit 2012, ‘Boundary Conditions’ (‘13) en ‘Sacrifice’ (‘14). Een exclusieve track is ook hier de obligate bonus voor de die hard fan die alles van dit productieve Canadese duo (Rich Oddie en Christina Sealey) in huis wil hebben. Orphx staat al meer dan twintig jaar voor een noisy combinatie van hypnotiserende electro en donkere industriële techno, vaak opgebouwd met analoge en modulaire synths en quasi altijd gericht op de alternatieve dansvloer. De tien tracks op ‘The Sonic Groove Releases Pt.2’ wijken dan ook niet af van die missie. ‘Puur’ van het Nederlandse duo Distel verscheen in 2013 op gelimiteerd vinyl op Enfant Terrible. Bij een speciale, nog méér gelimiteerde versie zat een extra 7inch met daarop nog ‘ns twee nummers. Die zijn nu allemaal samengebracht op één cd. Zoals we al schreven in GC#115 creëert het tweetal een bevreemdende constructie van onderhuids wriemelende, subliminale industriële muziek die balanceert tussen Haus Arafna en het prille werk van Coil. Resten IDM, cold/minimal wave, witch house en zelfs Electronic Body Music kleuren het ongrijpbare geluid verder in. Zelf noemen ze het ‘Ultra/Angst Pop’. Dat een ronduit indrukwekkend album als ‘Puur’ via Ant-Zen een nieuw en breder publiek kan bereiken is niet alleen een goede zaak voor Distel, maar ook een kwestie van rechtvaardigheid.
