James Worthy

In zijn debuutroman ‘neukt’ (om in zijn eigen terminologie te blijven) James Worthy ongeveer 10 vrouwen. Om en nabij, want als lezer is het op een gegeven moment lastig om de tel bij te houden. James Worthy, columnist bij onder meer de Nieuwe Revu, heeft een boek geschreven dat als een heerlijk egodocument kan worden gezien, iets dat de schrijver en uitgever Lebowksi Achievers zelf ook beseffen, gezien het aantal maal dat de tekst ‘James Worthy’ op de kaft van het boek staat. Het boek heeft dan ook de naam van de auteur als titel. Worthy heeft met zijn eersteling een aandoenlijke combinatie tussen Charles Bukowski en Herman Brusselmans trachten te baren. Dit is ten dele gelukt. Wat vrouwen en seks betreft steekt Worthy Bukowski naar de kroon, wat groffe grappen en opmerkingen betreft verslaat hij Brusselmans. Komt hij hiermee ook in de buurt van de kwaliteiten van deze schrijvers? Nee, verre van. De pijnlijke vanzelfsprekendheid waarmee Bukowski over leven en vrouwen schrijft weet Worthy niet te benaderen, laat staan te evenaren. Brusselmans, die nog rechtstreeks wordt aangesproken in het boek, wist in zijn vroegere werken op een wonderlijke manier kolder te combineren met prachtig geschreven stukken over angst en onzekerheid (en Het Leven Zelve). Tijdens het lezen van ‘James Worthy’ voel je dat Worthy dit pagina na pagina ook probeert te doen, maar hij neemt er te weinig tijd voor, raast te snel voort. Daarnaast is Worthy voorlopig nog geen erg goede schrijver. Hij struikelt over de metaforen en vergelijkingen, waardoor het zeer vermoeiend lezen is. Wonderlijke vondsten worden afgewisseld met stukken als “(…) ze komt haast kalligrafisch”, wat in eerste instantie poëtisch lijkt, maar uiteindelijk gewoon pure nonsens is. Het maakt het boek ook te lang. De helft zo veel pagina’s zou het verhaal twee keer zo sterk hebben gemaakt. In het vertellen van verhalen is Worthy echter sterker. Hij vertelt soms smakelijk, met vaart en heeft af en toe scherpe observaties. Vooral als hij zich minder richt op beffen en iets meer op zijn eenzaamheid. De James Worthy in het boek denkt teveel na over bijna alles, wat voornamelijk neerkomt op een hoop overbodige onzin, maar hier en daar stipt hij zaken aan die bij de lezer onder de huid gaan zitten. Het idee van ‘waar las ik dat ook alweer? Oh ja shit, dat boek van Worthy…’ -dát is de grootste kwaliteit van deze roman. Naast uitgeverij Lebowski staat ook het label Top Notch achter James Worthy. Bij het boek zit een cd met daarop een compilatie hoofdstukken in spoken word, ingesproken door o.a. Lucky Fonz III, Lange Frans en de heren van De Jeugd Van Tegenwoordig. Samen met Pepijn Lanen van DJVT schrijft Worthy ook nog een blogverhaal: ‘Wat een leven’. Voor wie geen genoeg kan krijgen van James Worthy.

tekst:
Niels Tubbing
beeld:
JamesWorthy_JamesWorthy
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!