Deze band uit Boston is met ‘Revival’ toe aan hun derde voldragen worp (hun eerste release was een self-titled ep). Hun eerste voor Ripple Music. De band is hoorbaar op kruissnelheid. Dat ze al toerden met St. Vitus, Pallbearer en Fu Manchu én al mochten aantreden op gerenommeerde festivals als Roadburn en Desert Fest zal daar wel een hand in hebben gehad. De impressionante vocalen van Marc Gaffney en de grommende, krachtige riffs van hemzelf en Doug Sherman geven de muziek een directe aantrekkingskracht.
Naast hen vind je bassist Mike Grotto (Motherboar) en voormalig Warhorse drummer Mike Hubbard. Nu we toch aan het namedroppen zijn: Dean Baltulonis was producer van dienst en de mastering werd in de handen van Tony Reed (Mos Generator) gegeven. Ook deze plaat staat weer bol van de kolossale rock die invloeden haalt uit stoner, grunge, doom metal en zelfs een ferme snuif heavy metal. Ze kneden al die invloeden samen tot een dampende bol grooverock. Met al die invloeden kun je al vlug een plaat zonder identiteit krijgen, maar door de focus en het onmiskenbare vakmanschap van de band krijg je juist een plaat met een eigen smoelwerk.
‘Lorenzo Llamas’ is het sleutelnummer van de plaat. Hoe de band hier grunge à la Soundgarden en Alice in Chains laat dansen met stoner waar Queens Of The Stone Age mee groot is geworden en daar nog eens heavy metalsolo’s laat tussen walsen is een precisiebombardement. Opener ‘Nature Boy’ is nog zo een die in een grungebad heeft geweekt. ‘Bubble Time’ heeft dan weer raakpunten met klassieke doom metal. Afsluiter ‘Tin Chicken’ heeft dan weer wat met psychedelica. Voor elk wat wils dus. De band is al gezegend met een fabuleuze stem, maar ze krijgen er de mijne nog bij.