Het Noorse label Hubro, dat zich toespitst op jazz en geïmproviseerde muziek in het thuisland, heeft dit jaar al heel wat interessante releases uitgebracht. Daar komen er nu nog twee bij. Zowel de plaat van Moon Relay als die van Monkey Plot spreken tot de verbeelding. Instrumentale muziek die geen jazz of improv meer is, maar muziek waar eigenlijk moeilijk de vinger op te leggen is. En laten we nu net dit soort muziek heerlijk vinden. Moon Relay is een kwartet bestaande uit Daniel Meyer Grønvold (ook Norwegian Noise Orchestra), Håvard Volden (Nude On Sand), Martin Smådal Larsen en Ola Høyer (Stian Around A Hill). Net als voorganger ‘Moon Relay’ (Fysisk Format, 2014) geeft de band geen titels in letters, maar in tekens. ‘O…._’ bijvoorbeeld opent de plaat, en laat meteen horen dat we hier met een geavanceerde vorm van Art Rock hebben te maken, die verder gaat dan zomaar experimenteren. Creativiteit staat voorop en het kwartet zoekt een ideale mix tussen krautrock, no wave, elektro-akoestische muziek en net niet dansbare techno. Het klinkt ietwat vreemd op papier maar is het eenmaal de plaat zijn rondjes draait, helemaal niet. Moon Relay koos dit keer tevens voor beknoptere nummers, wat hen verplichte om zich te focussen op een doel en tegelijk echt als een kwartet te klinken dat gebalde inventieve muziek weet te schrijven. En daar is Moon Relay met glans in geslaagd. Monkey Plot bestaat uit Christian Skår Winther (Torg, Jan Martin Gismervik (Wolfram Trio) en Magnus Skavhaug Nergaard (Ich Bin Nintendo) en het trio is toe aan zijn vierde album, de plaat die ze maakten met Frode Gjerstad meegeteld. Ze voeren meteen een aardige koersverandering in door over te schakelen naar elektrisch versterkte instrumenten. Oorspronkelijk, zo’n zes jaar geleden, koos Monkey Plot voor een opzet met drie gitaristen en noisy gitaarimprovisaties, waarna de stekker er letterlijk uit ging. Nu mag die weer worden ingeplugd en kiest men voor zweterige kelders en niet meer voor huiskamermuziek. Improviseren doet het trio wel nog steeds, maar dan op een wijze die dicht aanleunt bij lathrock of bij de reeks ‘SYR’ van Sonic Youth. Experiment staat voorop, maar het moet wel leiden tot interessante nummers en muziek. En dat doet Monkey Plot met verve. Als Pär Thörn voorleest uit zijn gedicht ‘Kalla Handen’ in het identiek genaamde nummer, bewijst het trio echt van alle markten thuis te zijn en ook te boeien in onverwachte zijstapjes.
