De Feeërieën – een initiatief van AB – sluit jaarlijks de festivalzomer af met een week gratis concerten in het Warandepark te Brussel. De bomenkruinen zijn aangekleed met kleurige lampjes en eenmaal de zon is ondergegaan lijkt een deel van het park in een sprookjesachtig bos te zijn getransformeerd.
Het is er gezellig druk. Relaxed vooral. Elk jaar nodigt de AB enkele ‘bijna’ grote of ‘net nog niet doorgebroken’ namen uit. Ik zag er een paar jaar terug nog Perfume Genius en Sun Kil Moon. De ondertussen internationaal gereputeerde Melanie De Biasio trapte gisteren de editie van Feeërieën 2016 af.
Deze Belgisch-Italiaanse zangeres en componiste groeide op in Charleroi. Ze speelde dwarsfluit toen ze acht was en toerde met het Ensemble de l’Harmonie de Charleroi in Canada op haar twaalfde. Wat haar tevens in staat stelde om stem en dictie te perfectioneren. Op haar vijftiende componeerde en zong Melanie in het Engels in een rockband. Ze was namelijk fan van Nirvana. Na haar studies aan het Koninklijk Conservatorium in Brussel, nodigde een van haar leraars – Steve Houben – De Biasio uit om in zijn jazzensemble op te treden. Nadien speelde Melanie De Biasio in diverse jazzbands fluit, maar trad ze tevens in de spots als zangeres. Ze won de Django d’Or anno 2006 in de categorie ‘Jong Talent’. Een jaar nadien bracht ze haar debuutplaat ‘A Stomach is Burning’ uit. In 2013 volgde ‘No Deal’ en dit jaar de EP ‘Blackened Cities’.
Ondertussen treedt deze enorm getalenteerde zangeres en componiste wereldwijd op. Haar nieuwste liefde is New York. Melanie houdt van steden en dwaalt bij voorkeur ’s avonds en ’s nachts rond in metropolen omdat de stad haar op dat moment de meeste inspiratie biedt. Haar geboortestad Charleroi leverde de inspiratie voor Blackened Cities: een vijfentwintig minuten durende hypnotiserende dwaaltocht tussen jazz, rock en soul. Bij momenten etherisch, dan weer opzwepend. Intrigerend en meeslepend ook.
Melanie De Biasio opende haar optreden in het Warandepark met ‘Blackenend Cities’. Meteen liet deze gepassioneerde jazzzangeres merken dat ze zich niet onder een noemer laat vangen en geen artieste is die haar platen klakkeloos naspeelt live. Ik stond helemaal vooraan en kon een speld horen vallen. De Biasio’s improvisatie op het titelnummer van haar ode aan haar geboortestad, ving vrij etherische aan. Haar stem kliefde zich door de avondlijke sfeer van het park. Ongrijpbaar, maar tegelijk bluesy en kwetsbaar. Meer blues dan jazz in feite. Maar wie maalt er om afgebakende genres? De rillingen liepen me over het lijf bij het horen van deze ingetogen, fragiel gebrachte variatie op ‘Blackenend Cities’. Duizelingwekkend mooi!
En dit was pas het begin. Melanie De Biasio bracht vervolgens The Flow, No Deal, Sweet Darling Pain en Gonna leave you uit ‘No Deal’. Ook hier weken de opgevoerde songs af van de elpeeversies. De Biasio draagt Nina Simone (maar tevens Betty Davis) nauw aan het hart. Simone had totale controle over de manier waarop haar muziek live werd gebracht. Ze dialogeerde ook met haar muzikanten, maar wist verdomd goed wat ze wilde. Hoe fragiel Melanie De Biasio ook op het podium staat, ze belichaamt een dame die lekker eigenzinnig haar weg inslaat en hiervoor ook live voortdurend in dialoog treedt met haar muzikanten. Wat de songs een krachtige punch verlenen. De versies die Melanie bracht van bovenvermeld songmateriaal uit ‘No Deal’ ademden dezelfde tedere, ijle maar dwingende sfeer uit van Blackened Cities voordien. Wow! Wat een dame!! Wat een talent, wat een fantastisch en beklijvend optreden!!!
Gezien: Melanie De Biasio, Warandepark Brussel, 22 augustus 2016