Don’t believe in happiness

Er was eens een Finse producer die wat experimenteerde met Detroit techno, deep house en new wave en zo maar, schijnbaar uit het niets een prachtige, melancholische cd produceerde met de titel When No One Is Watching We Are Invisible, waarop hij een balans vond tussen de warmte van deep house en de kilte van techno en electro. De hoes, met een zonovergoten Scandinavisch sneeuwlandschap, paste er perfect bij. Maar toen kwam z’n grote vriend Tiga en die zei: “Laten we een electro-cover van een oude Corey Hart-hit opnemen.” En zo geschiedde en de cover werd een hit. Het is wel jammer dat Jori Hulkkonen, want over hem gaat dit sprookje, daarna zo in die electro en minimal is blijven hangen. De platen die hij na de eeuwwisseling maakte, hebben geen van alle die diepe gelaagdheid van Invisible, al komt Don’t Believe in Happiness bij vlagen aardig in de buurt. Ook heel jammer is dat Hulkkonen vond dat hij op zijn eigen platen moest gaan zingen en dan nog wel in een slepende, gekwelde stijl die nog het meest aan, jawel, Corey Hart doet denken. Maar goed, die kan tenminste zingen. Het doet behoorlijk afbreuk aan in aanleg geslaagde tracks als Lowlife Crisis. Het dieptepunt in dit opzicht is We Will Tear Love Apart Again, zoals de titel al doet vermoeden bedoeld als een hommage aan Joy Division. Blijft er gelukkig toch een half album waarop Hulkkonen de muziek haar werk doen. Dat levert prima tech house op in tracks als Breen Fantasy en I Am the Night.
Ook Burial keert met zijn nieuwe single terug naar zijn leest. De reeks ep’s die hij sinds zijn alweer tien jaar oude tweede album Untrue uitbracht werd hoe langer hoe gruiziger, abstracter en gestileerder. Rodent is echter expliciet bedoeld voor de dansvloer: hypnotiserende grime-vocalen op een beat die, net als het incidentele nep-trompetje, heel goed uit een vroege jaren 1990-house-hit gejat kon zijn. Op de b-kant een remix door Kode9, die het nummer vertimmert tot een stuiterende bass/juke-hit.
Á propos Joy Division: de Duitse producer Herb LF (Frank Herbrechter), ooit lid van het Gush Collective en Westpark Unit, maakt op zijn Decades ep een geslaagde dance-versie van (inderdaad) Decades van Joy Division. Je moet het horen om het te geloven. Nog opmerkelijker: de rijk gevulde remix door Henry L. en oud-Westpark Unit-collega Ingo Sänger had op het album van Jori Hulkkonen niet misstaan.

tekst:
Maurice Dumont
beeld:
JoriHulkkonen_Dontbelieveinhappi
geplaatst:
di 9 jan 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!