Coin Coin Chapter Three: River Run Thee

Anderhalf jaar geleden hadden we het in deze kolommen over deel twee uit Matana Roberts’ twaalfdelige opus, waarin ze ras, klasse en gender in de Verenigde Staten van vandaag en gisteren onderzoekt, en verweeft met flarden uit haar eigen familiegeschiedenis. Na het met twaalfdelig ensemble geimproviseerde ‘Gens De Couleur Libres’ en het meer gecomponeerde deel twee ‘Mississippi Moonchile’ wordt op ‘Chapter Three – River Run Thee’, de downscaling doorgezet. Roberts doet alles zelf, op altsax, een oude buffetpiano en drie Korg Monotron synths (ultralowbudget zakformaat-synths), gecombineerd met veldopnames gemaakt tijdens verblijven in Mississippi, Tennessee, Louisiana en New York. Roberts werd in de studio slechts vergezeld door Radwan Ghazi Moumneh (Jerusalem In My Heart) die de opnames technisch in goede banen leidde, terwijl Roberts laag na laag de plaat bij elkaar improviseerde. Net als de vorige hoofdstukken is ‘River Run Thee’ één lang muziekstuk onderverdeeld in verschillende tracktitels. Roberts bedient zich van spoken word en mijmerende zanglijnen, klare saxpartijen, denderende drones en ontsporende synths. Roberts citeert ook gul uit 200 jaar Amerikaanse songschrijverij: ‘Star Spangled Banner’, Stephen Foster, Samuel Francis Smith, etc. In het afsluitende ‘J.P.’ zit een sample verwerkt uit Malcolm X‘ fameuze Ford Auditorium speech, die hij in 1965 hield op dezelfde dag dat een brandaanslag op zijn huis gepleegd was. Dat Malcolm X opduikt, is op meer dan één niveau geen toeval. Roberts stond afgelopen herfst zelf onafgebroken op de barricaden in de protesten naar aanleiding van de gewelddadige overlijdens van Trayvon Martin, Michael Brown en Eric Garner, en organiseerde concert- en discussieavonden in haar woonplaats New York. Roberts graaft zich in in de geschiedenis, maar is tegelijkertijd druk doende om die geschiedenis mee vorm te geven. Bewonderenswaardig in roerige tijden, waarin een groot deel van de avant-garde zich toch nog al te vaak maatschappelijk afzijdig houdt. ‘Chapter Three’ is wederom geen vanzelfsprekende luisterervaring – tekstueel meer dan fragmentarisch volgen zit er niet in, om maar iets te zeggen – maar wél eentje waar je bij elke luisterbeurt iets anders uithaalt. Drie down, negen te gaan. Spannend om toe te kijken op het ontstaan van zo’n ambitieus werk.

tekst:
Stijn Buyst
beeld:
Matana_Roberts_Coin_Coin_Chapter_
geplaatst:
ma 14 mrt 2016

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!