Straks valt het doek, maar eerst waag ik me aan twee dubstepreleases die tijd en vorm overstijgen. De eerste heet Circadian en is de debuutplaat van Jack Sparrow (geen idee of het zijn echte naam is of een sinister eerbetoon aan Johnny Depp). De mokerslag Loveless die de plaat op gang trekt, is een smeulende crossover tussen techno en het soort dubstep waar labelgenoten Pinch en 2562 (herinner u tracks als Kameleon/Channel One en Unbalance) het alleenrecht op hebben. Met Circadian levert Sparrow een erg volwassen album af. Zo zijn Relapse en Dune overduidelijk schatplichtig aan de uitgebeende percussie van Shackleton en Cyrus, terwijl de slotnummers Regress en Exit op hun beurt perfect in de backcatalogus van postdubstepgoeroes Dbridge & Instra:mental passen. Ook Arne Weinberg, de man ruilde recent zijn geboortestad Frankfurt in voor Glasgow, levert als Onmutu Mechanicks een degelijke, zij het minder gevarieerde, plaat af. Weinberg kent zijn muziekgeschiedenis de echo van Basic Channel hangt als een schaduw over zijn plaat maar weet gelukkig ook enkele eigen accenten te leggen. De erfenis van de peetvaders Mark Ernestus en Mortiz Von Oswald lijkt bij het Deense Echochordlabel in goede handen.
