Chaosmosis

De naam Primal Scream roept natuurlijk in de eerste plaats associaties op met klassieke albums als ‘˜Screamadelica’€™, ‘€˜Give Out But Don’€™t Give Up’™ en ‘˜Vanishing Point’™, platen waarop de band hulp kreeg van grootheden als Andrew Weatherall, George Drakoulias, George Clinton en Brendan Lynch. Al vanaf hun eerste grote hit, ‘€˜Loaded’™, was er reden tot enige scepsis. In feite was dit nummer een door Weatherall opgepimpte versie van het vrij zouteloze ‘˜I’€™m Losing More Than I’€™ll Ever Have’€™ van hun tweede lp, die volstond met clichématige gitaarrock, afgekeken van helden als The Rolling Stones, The Stooges en The Byrds. ‘€˜Chaosmosis’€™ is wat jatwerk betreft een terugkeer naar die vroege platen, al wordt er nu uit een ander vaatje getapt. Opener ‘˜Trippin’™ On Your Love’€™ is nog het best te omschrijven als zelfplagiaat, met een introotje dat recht uit ‘˜Movin’ On Up’€™ van ‘˜Screamadelica’€™ komt. ‘˜100% or Nothing’™ klinkt 100% als New Order en de miserabele single ‘˜Where the Light Gets In’€™, met popzangeres Sky Ferreira doet nog het meeste aan de Pet Shop Boys denken. We kunnen gevoeglijk conluderen dat Bobby Gillespie in de penopauze terechtgekomen is, want zelfs ruig bedoelde nummers als ‘€˜When the Blackout Meets the Fallout’€™ en ‘˜Golden Rope’€™ slaan nog geen deuk in een pakje boter. Nog zo’™n feest der gemiste kansen is ‘˜No Fantasy Required’€™ van Tiga. De titel doet eigenlijk al het ergste vrezen en vooral qua vocalen lijkt de plaat een onverbloemd eerbetoon aan de kitsch-disco van artiesten als Amanda Lear, Divine en -“ wederom -€“ de Pet Shop Boys, popmuziek die drijft op sexuele dubbelzinnigheid. Het is jammer dat deze vocalen zo’€™n nadrukkelijke stempel op dit album drukken, want muzikaal valt er best wel wat te genieten. Op zichzelf zijn de producties van Matthew Dear vernuftige dance tracks die sterk verwijzen naar de vroege Chicago-house, zoals in ‘€˜Make Me Fall In Love’€™, ‘˜Always’™ en de samenwerking met Hudson Mohawke, ‘˜Planet E’€™. Een instrumentale editie van ‘€˜No Fantasy Required’€™ zou daarom zeer welkom zijn.

tekst:
Maurice Dumont
beeld:
PrimalScream_Chaosmosis
geplaatst:
vr 6 mei 2016

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!