Pieter Pete Mush Van Den Broeck, dat is de naam die we dienen te onthouden als het om het uit Lokeren afkomstige Quantum Fantay gaat. Hij schrijft niet alleen alle songs, hij neemt ze ook op, mixt ze af en neemt ook binnen het geluid van de band een prominente rol in met zijn synthesizerspel. De bandnaam zegt het natuurlijk al een beetje: dit is voor de kosmos bedoelde, instrumentale muziek. Mush komt uit de progrockband Oregon, en die invloed is nog steeds te horen, ook op dit inmiddels vierde album onder de noemer Quantum Fantay. Gelukkig is dit geen oubollige progrock, maar weet Mush vakkundig progrock met spacerock te mengen, waardoor de band eerder in de richting van Ozric Tentacles in zijn meest bevlogen momenten valt te situeren. Er zitten uiteraard wat zweverige stukken in die veeleer verwijzen naar bijvoorbeeld Tangerine Dream en ook een oude glorie als Uriah Heep is deze Lokerenaren niet vreemd. En het lijkt misschien vreemd, maar deze nederige Belgen schopten het vorig jaar tot Nearfest USA, en dat is zowat de hoogmis van de progrock. Ze speelden er tussen Uriah Heep, Pain Of Salvation en Opeth, en kregen er nog warm applaus ook. Het verwondert ons niet, want al zijn de synthesizers dominant, hier en daar vliegen de gitaren stevig uit de bocht, en gaat Quantum Fantay van krautrock, kosmische muziek over progrock tot bijna progmetal.
