‘Ik wou dat meer mensen de tijd hadden meegemaakt dat Mille Plateaux en Traum verdomd goede muziek uitbrachten,’ klinkt het op de Twitter-pagina van Heathered Pearls. Techno met ziel en menselijkheid, vind hij. Muziek die ook visuele impact had op Jakub Alexander, de man achter Heathered Pearls. Net als Gas, Lawrence of de vroegere Dial-platen, begin jaren ’00. Het object op de hoes is een eigen ontwerp. Een imperfect standbeeld met zijn kleine mankementjes. Net zoals het menselijk lichaam voor ieder kleine gebreken heeft. ‘Body Complex’ noemt hij het. Een idee om over na te denken bij het langzaam kietelende ambient-rijke techno-geluid. Het geluidenpalet klinkt inderdaad geïnspireerd door Dial en doet namen als Pantha Du Prince weerklinken. Een rijke zin voor subtiele detaillering. Geluid als een sculptuur, netjes bijgevijld en afgewerkt, met de medewerking van Rafael Anton Irisarri. De namen die vallen zeggen alles. Dit is fragiel, kwetsbaar en intiem. Maar het doorstaat ook, wanneer perfect geselecteerd, de beukende dansvloer. Zoals ‘Abandoned Mall Utopia’ met Shigeto aan het roer. Netjes gedoseerde baslijnen die aangenaam zacht door de song hollen. Of het iets meer knetterende ‘Sunken Living Area’, met zijn upbeat drumritme verscholen achter de door Alexander opgehangen weemoedige sfeer. Als een beige kleursetting die niet stoort door zijn inspiratieloze eenvoud. De kleuren moeten nog gemaakt worden. Dansmuziek als een illusie. ‘Body Complex’ als een collectie abstracte melodieën doorspekt met een klagerige schoonheid. Het mijmerende vroege ochtend-gevoel. Het doet je bijna teruggrijpen naar die cassettebandjes waarop lang geleden platen van Mille Plateaux werden gekopieerd. Uit nieuwsgierigheid. Maar je kan ook gewoon blijven hangen aan ‘Body Complex’. De titels lezen als een kunstwerk in wording. Zo benoem je de plaat net niet. Enkel en alleen omdat je nog langer de schoonheid van dit werk wilt doorgronden. Eeuwig starend in geluid.
