Billy

‘Billy’™, de opener en ook de titeltrack van de nieuwe plaat van Isbells, deed ons meteen denken aan het nummer ‘Saints’ van Gravenhurst. Nick Talbot, de man achter Gravenhurst, maakte eind 2014 plots een einde aan zijn leven. Ook Gaëtan Vandewoude, de bezieler van Isbells, ging de voorbije jaren door een donkere periode. Maar gelukkig raakte hij er wel uit, en als therapie schreef hij een nieuwe plaat bijeen. ‘œAnd now he’s ready to leave his pain for good/ And show what he is all about to the world’€, klinkt het triomferend. ‘˜Billy’€™ is een erg persoonlijke plaat, een klein en intiem album over grote dingen. De nummers zijn heel mooi aangekleed, met een oor voor detail, luister maar naar de broze belletjes in ‘˜Calling’€™. Veel blazers ook op ‘€˜Billy’™, ze klinken statig in ‘˜I Don’t Need Any Colour’€™, subtiel in het titelnummer en geven warmte af in ‘€˜I Was Told’€™. Al gaat het er niet altijd even teder aan toe: ‘˜Nothing Goes Away’™ wordt vooruitgestuwd door een kil ritme en ‘€˜The Sound Of A Broken Man’€™ begint nog wel rustig, maar ontpopt zich tot een klassieke rocksong. Ook op afsluiter ‘˜Falling For You’€™ gooit Isbells alle remmen los. Bij diep persoonlijke platen is het altijd de vraag of het publiek er ook wat aan zal hebben. In het geval van ‘˜Billy’€™ is dat zeker zo. De juichende jongen op de hoesfoto is trouwens Vandewoude zelf, de toekomst lacht hem en zijn band inderdaad toe.

tekst:
Mattias Baertsoen
beeld:
Isbells_Billy
geplaatst:
di 5 apr 2016

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!