Beings

Het vorige album van Lanterns On The Lake – ‘˜Until The Colours Run’™ -“ kon op onze goedkeuring rekenen. Met die plaat onder de arm trokken ze op tournee. Nadat die was afgelopen trok het vijftal zich terug in hun repetitieruimte in Newcastle. Daar schaafden ze anderhalf jaar aan dit nieuwe album. Een plaat die al dat goede moest bevestigen. Het uitgangspunt was dat het muzikaal nog iets scherper, rauwer en waar nodig donkerder mocht zijn. De plaat opent met een stukje statische radionoise dat langzaam openbloeit in ‘Of Dust & Matter’. Even later volgt al een eerste hoogtepunt. In ‘Faultlines’ fulmineert zangeres Hazel Wild tegen de ongenadige gevolgen van het soberheidsspook dat door haar thuisland en de rest van Europa waart. Kijkend naar de maatschappij rondom haar ziet ze veel vertwijfeling, verlangen naar betere tijden en een onbestemd onbehagelijk gevoel. Thema’s die ook naar voor komen in meer persoonlijke nummers zoals ‘Send Me Home’. In de achtergrond van dat nummer wordt dat onbehagen versterkt door de ijle achtergrondgeluiden. Soms ijl, maar nooit kil of afstandelijk. Daar zorgt het ondanks alles warme geluid voor. Vaker dan op de twee voorgangers durft de band ook gewoon uit te halen. Dat gebeurt naast ‘Faultlines’ ook in ‘Through The Cellar Door’. En het is op die momenten dat ze het meest durven spelen met de dynamiek van de nummers dat ze op hun best zijn. Lanterns On The Lake levert gewoon weer een meer dan uitstekende plaat af.

tekst:
Maarten Timmermans
beeld:
Lanterns_On_The_La_Beings
geplaatst:
di 29 mrt 2016

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!