De Amerikaanse cellist Erik Friedlander kreeg in 2008 van het San Francisco Contemporary Jewish Museum de opdracht om een compositie te maken, geïnspireerd op de letter Nun van het Hebreeuwse alfabet. Het stuk is uitgevoerd in het kader van een geluidsproject van het museum, maar Friedlander wilde de muziek graag ook uitbrengen op zijn eigen Skipstone-label. Niet zomaar: de stukken wilde hij daarvoor remixen en een nieuwe volgorde toebedelen. De huidige structuur van ’50’ bestaat uit vijftig miniaturen, gegroepeerd in zeven langere stukken. De eerste zes worden gevormd door zeven miniaturen, de laatste uit zeven miniaturen en een lange afsluiting. Daarmee verwijst hij naar de tocht van Mozes en de Israelieten tijdens de Exodus, 49 dagen van kennisvermeerdering tot zij op de vijftigste dag gereed waren om de Tien Geboden in ontvangst te nemen. Is die ontwikkeling herkenbaar in een muzikale opbouw? Niet voor ons in elk geval. Misschien ontbreekt ons daarvoor voldoende kennis van de Thora, maar anderzijds vinden we dat een (kunst)werk zelfstandig moet kunnen worden beoordeeld. En dan zijn we tevreden. De verzameling van vijftig gecomponeerde stukken begeven zich van modern gecomponeerd naar improvisatiejazz en terug. Er wordt gevarieerd in sfeer, bezetting (gebaseerd op viool, cello, bas, drums en piano), tempo en lengte. Lyrisch vioolspel kan worden gecombineerd met percussieve vrijheid, swingende jazz volgt haaks op gecomponeerde abstractie. In die vijtig kleine composities is er voor elke instrumentalist ruimte gemaakt om te improviseren. De miniaturen zijn afwisselend, maar vormen toch een mooi en gedegen uitgevoerd geheel.
